Week 2

Het is weer tijd om een verhaaltje te typen over wat ik afgelopen week heb uitgespookt. Komt goed uit want ik zit op dit moment in de trein weer terug naar Sydney waar ik oud en nieuw zal vieren. Ik heb tien uur de tijd om mijn verhaaltje af te typen, dus of het dit keer op tijd af komt hangt meer af van hoe lang de accu van mijn pauper tablet het uithoudt. Ik ben benieuwd hoe lang het stuk ditmaal wordt aangezien ik mijn dagboekje niet meer zo goed heb bijgehouden en dus eigenlijk gewoon een beetje heb verzaakt. Gelukkig hebben we de foto"s nog, dus aan de hand hiervan kan ik vast nog wel een beetje achterhalen wat ik heb meegemaakt. Dit zal dus voor jullie betekenen dat ik niet elke keer zal benoemen wat ik precies voor ontbijt heb klaargemaakt. Mocht ik het me wel kunnen herinneren, dan zal ik het uiteraard met jullie delen.

We waren gebleven bij Woensdag 16 december. De tweede dag in New Castle met Ilze van de groepsreis. Heerlijk uitgeslapen tot maarliefst een uur of 9. Uitgechecked en tassen gedumpt en te voet op zoek gegaan naar natuurlijk de Aldi voor wat voedsel, want we hadden eigenlijk niks meer. Aangezien we in het hostel geen keuken hebben kunnen vinden en we zelf enkel beschikten over één spork, werd het uiteindelijk een creatieve boel. Wel een super fancy Aldi koeltas gescoord, zodat ik er helemaal bij hoor (bijna alle backpackers beschikken over een blauwe koeltas die ze van hostel naar hostel meeslepen). Al met al hadden we nog een hele dag voor de boeg want de bus richting Byron Bay zou pas 's avonds om tien uur vertrekken. Het weer was grauw maar omdat we ons verveelden zijn we toch maar op pad gegaan naar de vuurtoren (die we niet hebben gevonden) en om onderweg misschien wel dolfijnen en walvissen te zien. Waarschijnlijk waren deze beestjes slimmer dan ons en bleven tijdens de zomerstorm 'binnen'. Uiteindelijk zijn we flink nat geregend, maar gelukkig niet weggewaaid. Iets verderop in Sydney waar we twee dagen eerder nog waren zijn zelfs tornado's gesignaleerd, maar zo erg was het hier nu ook weer niet. Wel moest de lange broek weer te voorschijn worden gehaald. Wat verstandig was, want in de nachtbus stond de airco op standje maximaal. Beetje jammer dat het enige vest dat ik bij me had nog steeds zeikes nat was en ik dus maar een handdoek als shawl heb gebruikt om mezelf niet nog meer keelSars te bezorgen. New Castle was uiteindelijk naar mijn mening niet de moeite waard. Misschien ligt het aan het weer, misschien hebben we het leuke gedeelte van de stad gemist, maar achteraf hadden we het beter kunnen skippen. Helemaal omdat we nu eigenlijk extra reiskosten hebben gemaakt en achteraf Byron Bay veel leuker was. 

Donderdag 17 november - Dag 10: Nimbin dag 1
om 7.30 uur aangekomen in Byron Bay. Toch een extra hotelnachtje bespaard door een nachtbus te pakken, maar fatsoenlijk slapen kon ik er niet echt. Wel genoeg tijd gehad om wat berichtjes te sturen naar het thuisfront en pogingen te doen om de halve finale van het WK handbal te volgen aangezien ik toch niet kon slapen.  Byron Bay was meteen een stuk zonniger en deed daarom waarschijnlijk ook vrolijker aan. Hipsters, surfers, toeristen en locals lijken het prima met elkaar te kunnen vinden en het is dan ook een sfeervolle plaats. We hadden het hostel voor vandaag en morgen in Nimbin al geboekt, maar nog niet bedacht hoe we van Byron Bay naar Nimbin zouden komen. Dus bij een reisbureau een 'comfortabele' rit naar Nimbin geboekt. Haha grapje. De wegen in Australie zijn echt vreselijk. Dat in combinatie met een oud busje zonder vering en geen autogordels had het gevolg dat ik een aantal keren van de bank afvloog. Gelukkig maakte de Bob Marley en Beatle muziek onderweg een hoop goed en was het uitzicht zoals altijd weer spectaculair. Uiteindelijk was deze bustour een stuk sneller dan het openbaar vervoer.

Ik heb ook eindelijk een zonnebril gescoord, want deze zal ik waarschijnlijk komende dagen nodig hebben - en ik wil niet weer mijn ogen verbranden. Nadat we met onze zware backpack en tassen na ongeveer een kwartier door de regen de berg op wandelend hijgend bij de receptie aankwamen - busje van de eigenaar was kapot - was het tijd om Nimbin te verkennen. Nimbin is een dorpje met hippies en cannabis in de hoofdrol. En dan de echte hippies, en niet de hipsters die je tegenwoordig op instagram en dergelijke tegenkomt. Oude (en jonge) mannetjes en vrouwtjes op blote voeten met rare kleding (gemaakt van de cannabis plant) met dreadlocks, tattoo's  en piercings. Iedereen is welkom. Racisme en agressie zijn uit den boze, Iedereen praat met iedereen. Je moet ook niet raar opkijken wanneer een of ander vies oud mannetje een praatje met je komt maken. Waar je in Nederland jezelf al snel uit de voeten zal maken, is het hier allemaal heel gemoedelijk en oprecht leuk bedoeld. Nimbin bestaat voor de toeristen uit enkel een straat. Waar ook de lokals vertoeven en de meesten ook geld verdienen met hun kraampjes vol toeristische items, hippie kleding medicinale cannabis gerelateerde producten. En anders hangen ze wel een beetje rond voor de gezelligheid of het verkopen van joints of 'cookies'.  Ook wordt cannabis overal in de stad gepromoot. Spandoeken en teksten zijn overal te vinden, mensen maken een praatje met je om hun woord te doen en er wordt veel actie gevoerd. Ik moet zeggen dat ik er weinig problemen mee heb, maar ik weet nou niet of de wereld er beter van wordt als de hele wereld zo wordt als Nimbin. In ieder geval wel gezelliger en relaxter, maar laten we er dan voor het gemak maar vanuit gaan dat lang niet iedereen wiet zal roken wanneer het zou mogen. Wel heb ik geleerd dat de cannabis plant een erg duurzaam product, Een zeer educatief tripje dus, In Nimbin zijn we bijna afgesloten van de buitenwereld omdat ons Vodafone netwerk geen bereik heeft hier in de Jungle. Gelukkig hebben we af en toe nog een klein beetje wi-fi bij de receptie als we geluk hebben. Maar opzoeken hoe we ooit weer uit dit gat komen en nieuwe plannen maken via het internet gaat niet lukken. Gelukkig hebben we ook nog een mond en zijn hier meerdere mensen met oren. 

Vrijdag 18 december Nimbin dag 2
Het hostel is eigenlijk best wel smerig. niet zozeer vies, maar eerder dat het op instorten staat. Het ziet er gewoon niet netjes uit. Ouderwets en basic. Gaten in de muren en dergelijke. Maar hier hoort dat denk ik gewoon. Beesten zijn ook onvermijdbaar want het is de jungle. Het hostel heeft ondanks dit ook een erg goede beoordeling op recensiesites. Waarschijnlijk omdat er genoeg sfeer is. Een handjevol hippies zijn aan het werk en proberen alles schoon te houden. Verder gebeurd er eigenlijk niks. Beetje chillen in een hangmat, hier en daar wordt er op een gitaar gepingeld. Mensen schrijven wat in een boekje of staan te knutselen in de keuken. Wat een andere wereld ineens. Het is moeilijk om na de drukte en hectiek van afgelopen weken ineens niks te doen. Een boek lezen voelt aan als tijdsverspilling en ik moet daadwerkelijk moeite te doen om in dit relaxte ritme te komen. Dit is aardig gelukt toen ik mezelf verplichte een uur lang in een hangmat te hangen en naar het uitzicht staren. Het voelt een beetje als een afkickkliniek van alle dagelijkse stress en drukte en kan me voorstellen dat je hier na een week of wat helemaal zen uit komt. Al moet je er dan misschien af en toe ook een opsteken of een koekje nemen.

Zaterdag 19 december: Nimbin & Byron Bay
Laatste dag in Nimbin en met moeite alles weer in mijn backpack gepropt. Gelukkig deed het busje van de hosteleigenaar het weer en werden we bij de bushalte gedropt. Na het maken van de benodigde toeristische foto's en selfies nog even de tijd gedood met kaartspelletjes en een milkshake (= koude dunne yoghidrink) en toen werden we weer opgepikt door het busje met de Bob Marley en Beatles muziek. Uiteindelijk als enige toeristen Nimbin verlaten zonder cannabis te hebben binnengekregen (op het gratis meeroken na). Blijkbaar moet dat hier ook echt. Wellicht in ander gezelschap had ik het wel gedaan, maar ik kan over 10 weken voor 2 euro weer een jointje halen om de hoek. Dus voor mij is het misschien ook minder bijzonder dan voor de meeste toeristen uit andere landen. Bovendien vind ik het stiekem toch een beetje eng want het blijft illegaal - ookal doet iedereen het. 

Het was weer prachtig weer in Byron Bay. Wederom een hostel van de Australian Youth Hostel Association (YHA). want die bevallen tot nu toe. Deze was ook erg mooi met een mooie keuken en badkamer. Alles is trouwens gedeeld. In de keukens kun je bestek, borden, pannen, broodroosters, fornuizen e.d. gewoon gebruiken, zolang je het schoon weer achter laat. Alle hostels hebben ook wel een zwembad en vanuit het hostel worden ook veel tours, aanbiedingen, tips en activiteiten aangeboden. Natuurlijk delen we een kamer met twee Achterhoekse Tukkers net zoals ondergetekende. Je vind ze daadwerkelijk overal. Aangekomen bij onze kamer direct spullen gedumpt en door naar het strand. Voor het eerst echt in zee gezwommen. Dit valt nog tegen met de met Nederland vergeleken relatief hoge golven. Ik was vooral bezig met niet stikken in zout water, niet mijn lenzen kwijt raken en zorgen dat mijn bikini op de daarvoor bestemde plek bleef zitten. 's Avonds luxe uiteten bij Dominos Pizza, waar ik er achter ben gekomen dat mijn naam echt te moeilijk is. Ik ga voortaan door het leven als Sanna, Sannie, Santa, Sunny of Sarah. Whatever you please.

Zondag 20 december: Byron Bay dag 2
Als tip vanuit het hostel wordt de wandeling naar de vuurtoren langs het meest oostelijke puntje van Australië aangeraden. In eerste instantie was het plan de tocht morgenvroeg bij zonsopkomst te doen, maar het leek ons verstandig het toch eerst in het licht te proberen om een schatting te maken van hoe lang (en ver) het lopen is. Verstandigerwijs op het warmst van de dag vertrokken. Maar beladen met zonnebrand, zonnebril, waterflesjes en voedsel kan er weinig mis gaan. Heen en terug uiteindelijk een kilometer of tien afgelegd denk ik. Ik blijf het uitzicht steeds prachtig vinden. Ik vraag me af of je daar gewend aan kunt raken. (Moet toch haast wel?!) Met zware benen van de beklimming (ongeveer 120 meter verticaal afgelegd met de vele trappen en heuvels). Was het tijd om voor het eten nog snel even een uurtje rond te dobberen op het strand (met een bodyboard dit keer). Als een klein kind trots en blij de golven getrotseerd totdat de kwallen me aanvielen. Bah. Bij het idee dat er ook maar één kwal in een straal van tien kilometer in mijn buurt is hoef ik al niet meer het water in en krijg ik spontaan jeuk. Narigheid. 

Uiteindelijk ging het avondeten waarvoor we ons hadden ingeschreven niet door. Hier kwamen we pas achter toen we om half zeven op de afgesproken plek arriveerden. Beetje jammer. En natuurlijk echt geen zin meer om nog zelf eten te kopen en te koken. Uiteindelijk zelf bij een prima Mexicaanse fastfoodtent beland die natuurlijk wel iets duurder was dan de geplande vijf euro bij ons hostel. Maar wel zoveel kaas gegeten dat ik voor de komende week weer verzadigd ben.

Maandag 21 december Byron Bay & Brisbane
Zoals gepland dezelfde route als gisteren, maar nu in het donker. Met onze twee nieuwe Nederlandse roomies afgesproken de wekken om vier uur te zetten. Dit getrainde duo en Ilze hadden weinig moeite met de berg. Persoonlijk had ik nogal spierpijn van gisteren en merkte ik dat de vele pauzes tijdens de beklimming van gisteren noodzakelijk voor me zijn. Zelfs nu de zon er niet was om op me te branden, zweette ik me de pleuris en dan ook niet onverwachts finishte ik in een tijd van 45 minuten, net iets later dan de overige drie. Na een paar minuten liggend uithijgen in het gras om op adem te komen en af te koelen kon ik dan ook eindelijk op het bankje gaan zitten wachtend op de zonsopkomst. Natuurlijk was het bewolkt. Precies op de horizon bevondt zich een dikke laag wolken. We moesten dan ook wachten op de eigenlijke tweede zonsopkomst maar het was het waard. Om het iets bijzonderder te maken kwamen we op dat moment onze eerste wilde kangaroo (Skippy de walibi) tegen. Na de uitgebreide foto reportage van de zonsopkomst op het meest zuidelijke puntje van Australie (dus als eerst van Australie komt hier de zon op!) was het weer tijd voor de toch iets makkelijke afdaling en doken we terug bij het hostel toch nog maar even ons bed in. 

Voor de tweede keer opgestaan en voor de tweede keer ontbeten. Na het uitchecken vervolgde ik mijn weg alleen richting Brisbane waar ik met Yash heb afgesproken en waar we bij bekenden kunnen blijven slapen. Vanaf Byron Bay was het nog 3,5 uur reizen, inclusief pauzes. In Brisbane (provincie Queensland) Doen ze niet aan zomertijd, waardoor de tijd onderweg 1 uur terug werd gezet. Ze doen in Australie dus niet alleen aan horizontale tijdzones, maar ook aan verticale tijdzones om het voor toeristen nog net even iets lastiger te maken. Yash ontmoet op het treinstation, Ik kan me niet herinneren dat ze zo klein was haha. Natuurlijk hebben ze in elke provincie hier hun eigen openbaar vervoer en moest ik dus ook een nieuwe ov kaart aanschaffen. Eenmaal bij Omkars familie aangekomen kregen we de tip dat er vanavond voor de laatste keer een vuurwerkshow zou zijn in het centrum van Brisbane. wij twee zijn hier met de ferry heengegaan (lees: speedboat). ik had nauwelijks kleren meer aan en Yash bril waaide af. Ferrys zijn in Australie ook gewoon deel van het openbaar vervoer. En voor mij een leukere manier om op een even snelle en even dure manier punt B te bereiken. Uiteindelijk avondeten gescoord bij een Aziatische(!) burgertent met ijsthee (dit maal echte ijsthee: Vieze koude Earl Grey thee met te veel suiker). Toch maar op tijd naar bed want het was natuurlijk een lange dag want vroeg opgestaan EN 1 uur langer.

Dinsdag 22 december: Brisbane: Twee weken van huis
Tijd om de stad te verkennen bij daglicht. In Australie hebben ze overal foodcourts. Ik weet niet of ze dat in Nederland ook hebben, maar het is een verdieping in bijvoorbeeld een winkelcentrum of treinstation waar echt meer dan twintig eetcafeetjes en allerlei verschillende soorten eten te verkrijgen zijn. Heaven en Hel tegelijk. Want hoe moet ik kiezen> Gelukkig had ik al besloten dat ik de sushi moest proberen. Voor circa $2,5 (Dus minder dan twee euro) heb je een grote sushi rol. Stuk goedkoper dan in Nederland dus. En minstens even lekker! Daarna zijn we naar de Botanische Tuinen net buiten de stad gereisd. Eerlijk gezegd niet heel bijzonder want naast allerlei random planten waren er alleen veel spinnen te vinden. Wel was het uitzichtpunt vanaf Mt. Cootah op de stad mooi om te zien.

Deze dag heb ik ook kennisgemaakt met de Frozen Coke. Voor $1 een grote cola slush bij McDonalds. Dus die houden we er in ($1=€0,66). Kan ik toch op een goedkope manier mijn Cola cravings bestrijden. Dan heb ik vandaag ook eindelijk mijn eerste echte fatsoenlijke biertje gehad. Daarbij kregen we (per ongeluk) drie porties gratis friet dus ik was gelukkig) Enigszins tipsy moest er daarna een outfit worden gescoord voor de bar waar we vanavond heen gingen. Uiteindelijk zijn we op een onverklaarbare wijze bij een Dragqueen bingo beland waar ik helaas niet in de prijzen ben gevallen omdat ik moeite heb met het verschil tussen thirtyfive en fiftythree (enz.) Daarna toch de keuze gemaakt om de laatste bus naar huis te pakken, omdat het nogal tam was (misschien omdat het nog vroeg was, misschien omdat het zomervakantie(!) en dus bijna kerst is).

Woensdag 23 december: Surfers Paradise
Op weg naar Surfers Paradise. Onderweg naar Brisbane kwamen ik hier met de bus langs en het zag er gaaf uit. En Yash moest natuurlijk ook Gold Coast hebben bezocht. Het strand was  lekker rustig (waarschijnlijk door het slechte weer xD). Het was niet koud, maar er hing een dik pak bewolking in de lucht waar af en toe een druppel uit kwam. Gechilled op het strand. zandkasteeltje gebouwd. Met blote voeten langs het water gerend. Ik kan me voorstellen dat Surfers Paradise in zonlicht veel mooier is. Het zijn torenhoge appartementencomplexen direct aan het strand. Omgekeerd heb je dus een strand direct aan de skyline. We hebben nog even over de markt gewandeld en ik heb eindelijk flipflops gekocht! Daarna natuurlijk onze eigen Ben & Jerrys samengesteld. Voor de liefhebbers: Kokos en karamel-ijs met chocoladevulling en oreosprinkles. Nomnomnom. De terugweg was gratis omdat in Queensland het openbaar vervoer vanaf de 9e rit gratis is. De rest van de week kan ik dus gratis reizen met het openbaar vervoer en dat is chill :).

Donderdag 24 december: Nord Stradbroke Island - two weeks in Australia
Christmas Eve has arrived! Ondanks de slechtere weersvoorspelling op het laatste moment toch besloten om 'op vakantie' te gaan. Fraser Island zit er niet in, want dat is toch te ver en te duur. Dus gekozen voor het dichterbij gelegen North Stradbroke Island (of hoe je het ook schrijft). 

Vrienden gemaakt met junkies in de trein. Vonden het nodig mij een half uur lang verrot te schelden totdat ze eindelijk uitstapten. Het is blijkbaar verboden om naar schreeuwende aandachttrekkende mensen te kijken die toch echt alle aandacht van iedereen in de coupe opeisen. Daarnaast is het verboden om voor je zelf op te komen en je mag al helemaal niet door andermans raam kijken. Jezus. ik weet niet wat erger is. Het feit dat zulke mensen bestaan, dat ik een half uur bedreigt en uitgescholden werd en het me verstandig leek uiteindelijk mijn mond maar te houden maar ik natuurlijk woedend was, dat die twee tokkies een kind hebben en bij zich mogen hebben, of dat fucking niemand in de coupe denkt: Goh, misschien moet ik even helpen. Thanks a lot people. Ik ben toch echt te lui om op te staan en ik ga ook echt niet mijn mond houden wanneer iemand me en publique aanvalt. Ik ben niet zo goed met opgekropte agressie dus het duurde wel een paar uur voordat mijn bloeddruk weer iets was gezakt, maar dat ben ik wel gewend. Misschien toch maar verdiepen in een juiste tactiek om rare mensen te bestrijden en -als het even kan- uit te roeien,

Verder onderweg naar het eiland op de boot verliefd geworden op de kapitein. Chris Hemsworth 2.0 maar dan meer fluffy, die mijn kaartje kwam knippen met zijn doorschijnende witte blouse die nat was van de regen. Goede afleiding. Ik kijk nu al uit naar de terugreis. Eenmaal aangekomen op het eiland gechilled op onze kamer, want het regende nog steeds. Het is wel fijn om eens een keertje niet met een grote backpack op pad te moeten. Deze hadden we veilig achtergelaten bij omkar en zijn familie. Op zoek gegaan naar eten, maar dit bleek moeilijker dan gedacht omdat werkelijk alles dicht zat in verband met kerstavond. En was een of andere bowlingclub waar ook niet leden welkom waren, maar dat was dat zag er niet heel geweldig uit voor de prijs die je er voor moest betalen. en bovendien voelde het een beetje alsof we een of ander intiem kerstfeestje aan het verstoren waren. Twee meiden tegengekomen die met hetzelfde probleem zaten. Uiteindelijk zijn Yash en ik wel verder gelopen door de regen en kou (korte broek en hemdje met regen en wind is al snel koud), Uiteindelijk vonden we een chique hotel met tafeltjes langs de zee met live muziek en kerstsfeer waar we een heerlijke pizza en bier(!) konden bestellen. Na al het lopen en gezien de locatie en sfeer was dit het zeker waard. De twee dames waren dan ook jaloers toen we bij terugkomst in het hotel vertelden hoe onze avondmaaltijd er uit zag (beter dan hun noodles).
Vandaag de eerste echte (grote) wilde kangaroo gezien! Helaas niet lang van kunnen genieten want een paar jongelui vonden het nodig het beest op te jagen en proberen te bespringen. Wat mij persoonlijk niet heel verstandig lijkt, want die kangaroo was net zo groot en stukken sterker. Voor het slapen gaan nog Uno gespeeld met een groepje Duitsers en een van de meiden van eerder van de avond. Na een kerstkaraoke was het tijd voor bed.

Vrijdag 25 december
KEEEEEEEEEEEEEEEERST. Eigenlijk ben ik nog steeds niet echt in de kerststemming, maar dat ben ik nooit. Wel ben ik voor het eerst van mijn leven super blij met alle kerstliedjes die ik overal hoor en loop ik al ongeveer een week met een kerstmuts rond. Dit laatste om mezelf in de kerststemming proberen te krijgen. Vandaag is dus de laatste dag van mijn kerstmuts en daarna moet ik een nieuw hoofddeksel scoren om mijn hoofdhuid te beschermen tegen de zon. In Australie vieren ze blijkbaar maar een kerstdag en is het de 26e Boxing day waarop heel Australie massaal op koopjesjacht gaat. 
Ons kerstontbijt was geweldig. Omdat gisteren alles dicht zat en we verder ook geen eten hadden meegenomen hadden we een probleem. En wederom waren de supermarkten dicht. Daar zaten we dus met onze goede gedrag, kerstmuts en rammelende maag. Ergste was dat er hele groepen uitgebreide kerstmaaltijden aan het voorbereiden waren. Zoveel eten heb ik nog nooit gezien. en het rook lekker! kalkoen, barbecue, broodjes hamburgers, salades, pasta's, vleespasteitjes. Waarschijnlijk hadden we best wat van iemand gekregen als we zouden gaan schooieren, maar gelukkig was er een goede samaritaan die zijn brood in de community shelf had gelegd om te delen met anderen in plaats van weg te gooien. In diezelfde lade vonden we ook nog maple syrup. Glas water erbij en VOILA kerstontbijt. Genoeg voor de wandeling naar het uitkijkpunt ten noorden van het eiland. Het weer was vandaag tegen alle verwachtingen in prachtig. Dus vanzelfsprekend vergat ik me in te smeren. Net iets te laat heb ik dit toch maar gedaan, dus de schade is beperkt. Langs de vele kleine en grotere stranden en over de rotsen zijn we uiteindelijk bij onze eindbestemming aangekomen. Onderweg heb ik een walvis twee maal zien opspringen. Het leek op een Orca, maar heb eigenlijk geen idee of dat kan. Verder waren er overal wilde kangaroos die je tot dichtbij kon benaderen. We hebben zelfs een familiekangaroo gezien. Die trokken natuurlijk veel bekijks toen ze besloten het grasveld met zijn drieen over te steken. In de verte ook nog meer beesten gezien. Dolfijnen, zeehonden ik weet het niet. Ik houd het op dolfijnen, omdat het cool is om dolfijnen te hebben te zien. 
Onze eindbestemming faalde een beetje. want WERKELIJK alles is dus dicht met kerst. na de halve dag in de brandende zon lopen hadden we natuurlijk enorm trek. Gelukkig had ik nog een appel die ik verstandig genoeg niet heb gedeeld. Het hele stuk terug gelopen op een lege maag. Alle zijstraatjes in om te kijken of er iets open was, maar helaas. In het hostel zaten gelukkig nog twee sneetjes brood in dezelfde zak als vanochtend. Dus als lunch weer een heerlijke toast met siroop. Om vier uur weer terug met de Ferry waar Chris Hemsworth me al weer opwachtte. Geen eten te bekennen helaas. Op het treinstation zat ook zelfs de McDonalds dicht en we hadden geen kleingeld voor een snickers uit de snoepautomaat. We hadden afgesproken om met ons zeer gastvrije hosts uit eten te gaan. Die vonden gelukkig een restaurant dat wel open was (Aziaten vieren geen kerst. thank god). Heerlijk Indiaas gegeten. En dat moet natuurlijk zonder bestek en met je handen (requires some skill: het eten zat bij mij overal). Beetje pittig maar heb het overleefd. Toch nog een kerstdiner gehad! Voelde me wel een beetje een geadopteerd kind door met vier Indianen uit eten te gaan bij natuurlijk een Indiaas restaurant. Na het eten zijn we nog naar Kangaroo point gereden waar je savonds een prachtig uitzicht hebt over de skyline van brisbane en alle brandende lichtjes. Morgen de wekker om vier uur om Yash naar het vliegveld te brengen. En het is weer mijn beurt om op de grond te slapen, maar gelukkig maar vier uurtjes. ^^

Zaterdag 26 december
Yash afgezet bij het vliegveld. over twee weken zie ik haar al weer voor onze Nieuw Zeeland trip, dus het was geen zwaar afscheid gelukkig. Weer terug naar huis gereden. Backpack ingepakt. Telefoon weer geprobeerd op te laden, want hij heeft kuren. Ik denk dat de oplaadpoort kapot is. Of in ieder geval tijdelijk buiten gebruik nadat ik mijn telefoon met een externe accu oplaad. Tot nu toe gaat het nog goed, maar voor de zekerheid mijn nummer om gezet naar mijn Australische nummer (zie Whatsapp), zodat ik altijd deze Australische simkaart in een nieuwe telefoon kan stoppen en blijven gebruiken (want ik ben mijn Nederlandse simkaart natuurlijk al weer twee weken kwijt, hehe) Na een paar uur slapen ben ik ook keurig afgezet bij het treinstation. en afscheid genomen van Omkar, zijn vrouw en de kleine Amogh (die niet begrijpt dat ik alleen Engels versta en soms hele verhalen tegen mij vertelde, maar hij leert ook pas net Engels dus de verwarring is te begrijpen). Special thanks voor familie Deshmukh en hun gastvrijheid! Al rijkt hun Nederlands vast niet vergenoeg om dit te kunnen lezen (Al kan Omkar nog steeds redelijk Nederlands en Yash heeft meer Nederlands gesproken en geleerd de afgelopen week, dan in de vier jaar dat ze in Nederland was). Tas ingechecked bij de balie. en nog even de stad in. Jezus wat een hitte. Zul je altijd zien dat wanneer ik gekleed ben op hele dag reizen met koude airco, het buiten zonnig is en boven de dertig graden. Helaas niet de gewenste souvenir kunnen vinden. Ik spaar patches voor op mijn tas te naaien, maar die kan ik hier in Australie tot nu toe erg moeilijk vinden. 

Nu heb ik de busreis naar Casino overleefd en zit dus in de trein naar Sydney. Ik heb totaal geen slaap dus ga maar eens proberen of het lukt een film te kijken op mijn tablet. Kijk voor een kleine selectie van mijn vakantiekiekjes trouwens onder het kopje foto's op deze website. Dat staat vast wel ergens hierboven of hiernaast aangegeven. Tot volgend volgend jaar en alvast een fijne jaarwisseling! xoxox