Aotearoa Noordereiland

Kia Ora,

Ik zit al weer ruim een week in Nieuw Zeeland. 
Vanochtend om 5:00 uur alweer de wekker na vier uurtjes slaap en op dit moment zit ik op de ferry die ons in ongeveer 3,5 uur van het noordereiland naar het zuidereiland brengt. Hiermee zit mijn avontuur op het noordereiland er al weer op. Sweet-as kiwi tourguide Flipper laat ons met de Stray bus het noorder- en zuider eiland van Nieuw zeeland laat. Door te kiezen voor een tourorganisatie als deze besparen we veel tijd wat betreft plannen en reizen en zien we een stuk meer van het land dan wanneer we het land zelfstandig zouden verkennen. Al helemaal omdat we slechts 2,5 week de tijd hebben 

Voordat we naar Auckland vertrokken zijn we nog een keer wezen stappen in Sydney. Ik denk dat we ons goed hebben vermaakt en een jongeman was zo vriendelijk ons veilig af te leveren bij ons hostel dat nog wel een paar kilometer van de discotheek verwijderd was. Drie uur later zat ik als topschooier al weer aan mijn gratis ontbijt terwijl Yash er voor koos om langer te blijven liggen. Uiteindelijk heb ik Yash niet zo veel van Sydney kunnen laten zien en heb ik veel te veel inkopen gedaan voor onze picknick in de botanic gardens en kon ik alles lekker alleen opeten ;d. 

De volgende dag werden we bij ons hostel opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Enigszins krap - de airportshuttle ging blijkbaar eerst nog langs vier andere hostels - arriveerden we op het vliegveld en hebben we ons snel ingechecked. We kwamen vier uur later aan in Auckland (uur vertraging). In Nieuw Zeeland is nog eens twee uur tijdsverschil als in Nederland, dus het is hier even laat, maar dan een halve dag eerder. Na mijn gratis visum en stempel te hebben opgehaald voelde we ons totaal onvoorbereid. Normaal heb ik daar een hekel aan maar nu voelt het heerlijk. 's Avonds ergens op een groot vliegveld staan een geen idee waar je heen moet en hoe je er komt. Uit eindelijk een pendelbus gevonden en na nog een stuk sjouwen met 25 kilogram op je rug aangekomen bij YHA Auckland international. Omdat het al laat was alleen nog een rondje gelopen door de stad.

12 januari sochtends vroeg vetrokken naar Paihia. Een dorpje redelijk in het noorden van Nieuw-Zeeland vanaf waar onze Stray tour zou beginnen. Een super mooi strand met super mooi weer. Ik had gedacht dat het koud zou zijn in Nieuw-Zeeland, maar ondanks de lagere temperaturen is het heerlijk en is een korte broek en hempje voldoende. Ik ben voor het eerst goed verbrand in Nieuw-Zeeland. Waarschijnlijk omdat het hier niet zo warm is en er ook veel wind is, maar blijkbaar een kwartiertje zon in Nieuw-Zeeland nog steeds gelijk staat aan een uur zon in Spanje (iets met gat in de ozonlaag). Mijn kamergenootje Stephanie Janssen (Canadees, maar Nederlandse grootouders) had het idee om de waterval te bezoeken en omdat we nog geen andere plannen hadden zijn we meegegaan. De wandeling was veel langer dan verwacht. Uiteindelijk hebben we ruim vier uur gewandeld, maar het was een super mooie wandeling door een regenwoud en moeras naar een waterval. Je moet dan geen fatsoenlijke wandelpaden verwachten, maar smalle paadjes met glibberige rotsen langs stijle kliffen zonder hekjes. Naast elkaar lopen is geen optie. Gelukkig ben ik inmiddels over mijn hoogtevrees heen ^^. In dit kiwireservaat hebben we helaas geen kiwi's gezien, en ik ben bang dat ik ze ook niet ga zien in Nieuw Zeeland. Ik vind het uberhaupt raar dat ik hier zo weinig dieren zie. Naast vogels (kleurrijke vogels, gekke vogels, enge vogels en vogels die de hele rare geluiden maken) en de gebruikelijke muggen zijn er alleen maar luide krekelvliegen te bekennen (als je goed zoekt).
Toen we eindelijk weer terug waren, zijn we direct naar de fish en chips gerend. Hier keken we al drie uur lang naar uit en mijn koude coca cola was ook werkelijk fantastisch. 's Avonds natuurlijk de gebruikelijke kaartspelletjes gedaan (Dutch blitz, maar ik ken het niet). De volgende ochtend voor het eerst echt gezwommen in de zee, want voor de verandering waren er geen hoge golven. Het uitzicht was echt super. Om twee uur zouden we opgehaald moeten worden, maar natuurlijk werden we vergeten. Na één uur wachten in de brandende zon en proberen contact te maken met de touroganisatie, toch maar teruggelopen (met 25 kilo) naar hostel waar we mochten bellen. Gelukkig gaven ze hun fout toe en betaalde ze ons openbaar vervoerkaartje naar Auckland. Helaas hierdoor wel weer 's avonds laat in Auckland aangekomen en wederom geen tijd om iets te ondernemen in het hostel. 

Volgende ochtend gelukkig wel op tijd opgehaald door de stray bus bij ons hostel. De groep is gezellig en divers en wisselt ook nog wel eens door, omdat je zelf mag bepalen hoe lag je blijft en wanneer je uitstapt en weer verder reist. Onze eerste gezamenlijke stap was Raglan. Ergens in een schattig hostel (Kairoi Lodge) midden in een regenwoudachtige omgeving begon onze back-to-basic experience. Eerst onze zwemspullen gepakt en naar een van de vele zwarte stranden gegaan (iets met vulkaan). Hier kun je dus sowieso niet met blote voeten over het strand rondlopen wanneer de zon schijnt. Daarna met een klein groepje fanatiekelingen nog de wandeling van een uurtje rondom ons hostel door de jungle gedaan. Wederom een zware beklimming dus ik was blij dat ik goede schoenen aan had en verder geen spullen heb meegenomen. Volgens mij is het in Nieuw Zeeland nergens echt aan te raden om alleen te wandelen. Vooral niet jungle-ish gebieden, want omdat er niet echt wandelpaden zijn tussen de begroeiing, kun je wanneer je je omdraait al niet eens meer zien waar je vandaan kwam. Het was het in ieder geval zeker waard en we waren precies op tijd voor het avondeten bij het uitkijkpunt over de zee met zonsondergang. Het is uiteindelijk nog een gezellige avond geworden en midden in de nacht zijn we nog op zoek gegaan naar de glowworms (vuurvliegjes, maar ze vlogen niet) en de sterrenhemel bekeken met zijn allen. 

Het werd al snel duidelijk slapen deze week taktisch ingepland moest worden, maar inmiddels kan ik prima slapen tijdens korte busritjes. Ik word nu al moe wanneer ik aan een bus denk ^^. Gelukkig hebben we per dag zo'n drie busritjes, dus genoeg mogelijkheden voor middagdutjes. Vanaf Raglan zijn we verder gereden waar we eerst een stop hadden met vrije tijd. Tijd dus voor een hike. Ik denk dat ik een nieuwe hobby heb gevonden. Nieuw Zeeland is zeker een aanrader als je van natuur en hiken houd. Daarna door naar Mourea (Mourea Marae) waar we een dag bij een Maori stam hebben doorgebracht. Na de gebruikelijke watervallen te hebben bekeken werden we begroet met een Haka (Traditionele Maori oorlogsdans). We hebben veel verhalen gehoord over de geschiedenis van de Maori en ze hebben ons veel tradities laten zien. Uiteindelijk eindigde het als een bonte avond waar de dames het met een traditionele dans en lied moesten opnemen tegen de mannen met hun zelfverzonnen Haka. Natuurlijk waren onze hosts zo aardig voor ons te koken en daarna zijn we verhuisd naar de tempel waar we met de hele groep (ca. 30 personen) zouden slapen. 

zaterdag 16 januari met een aantal van de groep naar Hobbiton vertrokken. Als Lord of the Rings geek mocht ik dit natuurlijk gezien hebben. Het was een stuk groter dan verwacht en het is ook goed voor te stellen dat voor deze locatie gekozen is. Iedereen heeft echt belachelijk veel foto's gemaakt. Aan het einde van de tour (half twaalf sochtends) kregen we een exclusief Hobbit biertje. Ik moet zeggen dat ik na alleen cornflakes moeite had het biertje binnen de tien minuten tijd die we hadden op te drinken. Ik vond het zeker waard maar het was leuker geweest wanneer er meer elementen uit de wereld van Tolkien terug te vinden waren. Redelijk vroeg in de middag kwamen we aan bij Lake Aniwhenua (Kohutapu Lodge) waar we hebben gezwommen in het meer en een waar voor ons op traditionele wijze in een zelfgebouwde ondergrondse oven een heerlijke maaltijd werd voorbereid. De gastvrouw was een topwijf en heeft ons veel verteld over haar Maori gemeenschap en wat de rol van toeristen hierin is. Met haar hostel kan ze haar gemeenschap helpen. Familie is erg belangrijk in de Maori cultuur en met haar moderne aanpak probeert de Maori jeugd, die het vaak moeilijk hebben door armoede en vaak leiden aan een identiteitscrisis wanneer ze opgroeien, te helpen. Normaal gesproken gaat de Stray groep altijd op bezoek bij een Maori school om eten te brengen en met de kinderen te socializen, maar niet alleen was het zondag, ook is het hier zomervakantie. 

Weer vroeg afscheid genomen van onze hysterische host om nog verder de bush bush in te rijden. Tussen alle bergen en Vulkanen in, ergens op een afgelegen plek op een berg, was de boerderij te vinden die zich richt op de natuurconservatie. Dit houdt voornamelijk het in stand houden van dierenpopulaties in. Alle landdieren behalve de vleermuis zijn door mensen geïntroduceerd en dit heeft veel problemen gegeven. Konijnen, fretten, zwijnen en geiten zijn grote plagen in Nieuw Zeeland en bedreigen de rest van de flora en fauna en daarom wordt er veel op ze gejaagd. Dit gecombineerd met toerisme zorgt er voor dat de eigenaren wonen waar ze wonen. We zouden twee dag in dit afgelegen oord blijven. Uiteindelijk met een groepje van vier boodschappen gedaan voor de komende paar dagen. Het weer was deze twee dagen een stuk minder. We hebben vooral films gekeken en kaartspelletjes gespeeld. Het duurde dan wel altijd een hele poos voor we hadden besloten of we de Nederlandse, Engelse, Spaanse of Zweedse versie speelden. We hebben nog een wandeling van ongeveer drie uur gedaan naar een waterval (je vind ze overal) toen het weer het 's ochtends nog toe liet. We zouden woensdag  19 januari vroeg vertrekken naar the National Park voor een zeven uur durende hike over de vulkaan. Deze crossing is een van de populairste hikes van Nieuw Zeeland. Helaas kregen we de avond er voor te horen dat het niet door zou gaan, al twijfelde ik of ik hem wilde doen. In plaats hiervan iets langer mogen uitslapen en een kleine hike van twee uur gedaan. Hierdoor kwamen we heel vroeg aan bij ons hostel waar we eigenlijk niks gepland hadden en ook niks te doen was. Uiteindelijk hoorden we zelfs dat de Crossing uiteindelijk wel gewoon door ging en het was een beetje stom dat onze tourguide niet 's ochtends vroeg toen de zon gewoon scheen even een belletje deed om te checken of het toch door ging. 

De busrit naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland duurt een paar uur, dus iedereen is een beetje aan het chillen. Inmiddels is de helft van onze groep uitgestapt en heeft iedereen een tweezits met raamzicht voor zichzelf. De gebruikelijke muziek wordt weer zachtjes gedaaid en er wordt slaap inghaald of een boek gelezen. Als we ons echt vervelen kunnen we altijd nog naar buiten staren want er is altijd wel wat moois te zien. We zijn gestopt voor een gumboot throwing competiton. Dit komt neer op het proberen een laars zo ver mogelijk te gooien. Het is nauwelijks voor te stellen dat ik een van de beteren was. De helft gooit tegen het hek aan en een aantal krijgt het zelfs bijna voor elkaar om achteruit te gooien. En ik dacht dat ik niet kon gooien... :p Omdat random dingen leuk zijn, hebben we daarvoor nog een groepsfoto gemaakt bij een grote wortel. In Wellington aangekomen zijn we naar het Te Papa national museum geweest. Ik vond het echt een super tof museum met allerlei onderwerpen gerelateerd aan Nieuw Zeeland. Super modern en interactief en echt een aanrader. Omdat we een hoop centjes hebben bespaard door de laatste paar dagen zelf boodschappen te doen en te koken, en het de laatste avond is, mochten we uit eten. Yash sleepte ons mee naar een Indiaas restaurant, omdat één van ons nog nooit Indiaas had gegeten en de anderen er allemaal fan van waren. Het bleek een super fancy restaurant te zijn en ik voelde me een beetje schraal met mijn slippers en korte broek en halfnaakte outfit :'). Het eten was gelukkig top! 's Avonds voor het eerst in mijn leven beerpong gespeed en we killed it. Helaas net net de finale bereikt, maar wel een awesome knock-out waarbij ik en mijn teamy (Team Stray Sheep) de eerste twee ballen direct in dezelfde red cup gooiden en het spel dus al afgelopen was voordat de tegenstanders de bal überhaupt hadden aangeraakt. Ik heb nooit in mijn leven binnen twintig seconden zoveel vrienden gemaakt en we werden nog net niet op handen weggedragen. Het was een mooi afscheidsfeestje, aangezien de helft van de groep achterblijft op het noordereiland.

Dan gebeuren er natuurlijk ook minder leuke dingen. In mijn eerste week in Nieuw Zeeland heb ik te horen gekregen dat mijn zieke tante helaas nooit meer beter mag worden en inmiddels een paar dagen later ook is overleden. Ze heeft jaren gewacht op nieuwe longen en uiteindelijk te horen gekregen dat beter worden er niet meer in zit voor haar. Ik wil daarom bij deze een oproepje doen aan ieder die dit leest om je aan te melden als orgaandonor. Wanneer je nog niet geregistreerd staat kun je dit heel simpel in twee minuten doen via deze link: https://www.donorregister.nl/ Je hebt niks te verliezen behalve deze twee minuten. Laten we hopen dat het nooit zo ver komt, maar mocht er ooit iets met jou gebeuren, dan kun jij het leven van een meerdere mensen te gelijk redden en daarmee al hun vrienden en familie gelukkig maken. En mij natuurlijk ook. Dus zet hem op en maak me trots. Wat mij betreft sla je de volgende keer twee minuten van mijn nieuwe update over, zodat je je kostbare tijd weer teruggewonnen hebt. ;) 

Het is best moeilijk om aan de andere kant van de wereld te zijn en op een plek zonder internet en mobiel netwerk wanneer zoiets zich thuis thuis afspeelt. Ik mis helaas de begrafenis, maar ik hoop dat het een mooi 'afscheidsfeestje' mag worden. Ik zal er een op je drinken!